Ethica Nicomachea L-II 018
Ēthica Nicōmachea sīve Dē mōribus ad Nicōmachum (Aristotelēs)
Ἠθικὰ Νικομάχεια (Ἀριστοτέλης)

OFFICĪNA PHILOSOPHŌRVM ***
(1107a-1107b)
Parte de:
Ética Nicomáquea / Libro II / [7. Ejemplos de virtudes como término medio entre un exceso y un defecto]
Tabla de contenidos
Ēthica Nicōmachea L-II 018
Δεῖ δὲ τοῦτο μὴ μόνον καθόλου λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς καθ᾽ ἕκαστα ἐφαρμόττειν. ἐν γὰρ τοῖς περὶ τὰς [30] πράξεις λόγοις οἱ μὲν καθόλου κοινότεροί εἰσιν, οἱ δ᾽ ἐπὶ μέρους ἀληθινώτεροι· περὶ γὰρ τὰ καθ᾽ ἕκαστα αἱ πράξεις, δέον δ᾽ ἐπὶ τούτων συμφωνεῖν. ληπτέον οὖν ταῦτα ἐκ τῆς διαγραφῆς. περὶ μὲν οὖν φόβους καὶ θάῤῥη ἀνδρεία μεσότης· [1107b] [1] τῶν δ᾽ ὑπερβαλλόντων ὁ μὲν τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος (πολλὰ δ᾽ ἐστὶν ἀνώνυμα), ὁ δ᾽ ἐν τῷ θαῤῥεῖν ὑπερβάλλων θρασύς, ὁ δ᾽ ἐν τῷ μὲν φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων τῷ δὲ θαῤῥεῖν ἐλλείπων δειλός. περὶ ἡδονὰς δὲ καὶ λύπας–οὐ [5] πάσας, ἧττον δὲ “καὶ” περὶ τὰς λύπας–μεσότης μὲν σωφροσύνη, ὑπερβολὴ δὲ ἀκολασία. ἐλλείποντες δὲ περὶ τὰς ἡδονὰς οὐ πάνυ γίνονται· διόπερ οὐδ᾽ ὀνόματος τετυχήκασιν οὐδ᾽ οἱ τοιοῦτοι, ἔστωσαν δὲ ἀναίσθητοι.
Perge ad initium paginae huius
Ética Nicomáquea L-II 018
[7. Ejemplos de virtudes como término medio entre un exceso y un defecto]
Pero nosotros debemos no sólo decirlo en general, sino también aplicarlo a los casos particulares. En efecto, cuando se trata de acciones, los principios universales tienen una aplicación más amplia, pero los particulares son más verdaderos, porque las acciones se refieren a lo particular y es con esto con lo que hay que estar de acuerdo. Consideremos, pues, estos ejemplos particulares de nuestra clasificación:1También la Ética Eudemia (1220b38, 1-12) nos ofrece un cuadro esquemático de las virtudes y vicios, pero no coincide con esta enumeración. Aparte de que es posible que existiera una lista de virtudes y vicios en la escuela de Aristóteles, sin embargo el filósofo continuó modificando, a lo largo del tiempo, su clasificación original, y así no es de extrañar tal discrepancia. en relación con el miedo y con la audacia, el valor es el término medio; [1107b] de los que se exceden, el que lo es por carencia de temor no tiene nombre (muchas virtudes y vicios no tienen nombre); pero el que se excede en audacia es temerario, y el que se excede en el miedo y le falta coraje, cobarde. En el dominio de los placeres y dolores —no de todos, y en menor grado por lo que respecta a los dolores—, el término medio es la moderación, y el exceso, la intemperancia. Personas deficientes respecto de los placeres difícilmente existen; por eso, tales personas ni siquiera tienen nombre, paro llamémoslas insensibles.
Nicomachean Ethics L-II 018
We must not however rest content with stating this general definition, but must show that it applies to the particular virtues. In practical philosophy, although universal principles have a wider application,2Or ‘have a wider acceptance’. those covering a particular part of the field possess a higher degree of truth; because conduct deals with particular facts, and our theories are bound to accord with these. Let us then take the particular virtues from the diagram.3Here apparently the lecturer displayed a table of virtues (like the one in Aristot. Eud. Eth. 1220B 37), exhibiting each as a mean between two vices of excess and defect in respect of a certain class of action or feeling. This is developed in detail in Bk. 3. 6-end and Bk. 4. The observance of the mean in fear and confidence is Courage. [1107b] The man that exceeds in fearlessness not designated by any special name (and this the case with many of the virtues and vices); he that exceeds in confidence is Rash; he that exceeds in fear and is deficient in confidence is Cowardly. In respect of pleasures and pains—not all of them, and to a less degree in respect of pains4This parenthesis looks like an interpolation from 3.10.1.—the observance of the mean is Temperance, the excess Profligacy. Men deficient in the enjoyment of pleasures scarcely occur, and hence this character also has not been assigned a name, but we may call it Insensible.
Ad Nicomachum filium de Moribus L-II 018
Omnium enim disputātiōnum quem de actionibus officiisque īnstituuntur, ea quae ad genus universum accommodantur, latissime patent: quae autem ad partes, ad veritatem propius accedunt. In singulis enim rebus actiones & officia versantur, quibus debet respondere oratio. Haec igitur ex subiecta sunt descriptione capienda. Ac in metu quidem & confidentia, fortitudo mediocritas est. Eorum autem qui modum trānseunt, [1107b] qui timoris vacuitate, vacat nōmine. (Sunt autem multa vacantia nomine:) qui autem confidentia impulsus, modum egreditur, audax confidensque nominatur. At qui nimium timet, parumque confidit, ignavus dicitur. In voluptatibus autem & doloribus non omnibus quidem, sed ad corpus pertinentibus, iisque potissimumque tactu percipiuntur, minus etiam in doloribus, modus est, temperatntia: nimium, intemperantia. Qui porro a voluptatibus nimium abhorreant, non admodum multi reperiuntur, ut ne nomen quidem habuerint. Appellentur sane omnis sensus expertes.
Perge ad initium paginae huius
Conversaciones en el Atrium
EN CONSTRVCCION

EN CONSTRVCCION
Perge ad initium paginae huius
OFFICĪNA PHILOSOPHŌRVM ***
